Το χωριό Φιλώτι βρίσκεται στο κέντρο τις Νάξου και απέχει 18 χιλιόμετρα από την χώρα της Νάξου. Στο χωριό μπορείτε να βρείτε super market, παραδοσιακές ταβέρνες, παραδοσιακά καφενεία, φούρνοι καφέ-BAR και τουριστικά καταστήματα καθώς φαρμακείο, ιατρείο, A.T.M αστυνομικό τμήμα και ταχυδρομείο.
Ακόμη για αυτούς που αγαπούν την πεζοπορία να πούμε ότι από εδώ ξεκινά το αρχαίο μονοπάτι για την κορυφή του βουνού ΖΕΥΣ. Είναι ένα ήσυχο μέρος για ξεκούραση και χαλάρωση.
Το Φιλώτι βρίσκεται στο κέντρο της Νάξου, σε υψόμετρο γύρω στα 400 μέτρα.
Η ονομασία Φιλώτι οφείλεται σε αρχαίο τοπωνύμιο που προέρχεται μάλλον από το ιωνικό προσωνύμιο Φιλώτης που συναντάται και στη Θάσο.
Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά πάνω σε τρεις λόφους ( Κλέφαρος, Ραχίδι, Καρτσόπινο) και ένα κομμάτι του απλώνεται στο ισοπατερό που βρίσκεται μπροστά τους ( Λιοϋρι).
Το χωριό περιβάλλεται από παντού με βουνά που κορυφώνονται στην ψηλότερη κορυφή των Κυκλάδων, τον θρυλικό «Ζα» (1004 μέτρα ύψος). Σύμφωνα με τη μυθολογία πάνω στο βουνό αυτό πέρασε τα παιδικά του χρόνια, κρυπτόμενος από τον παιδοφάγο πατέρα του Κρόνο, ο Πατέρας των θεών Δίας (Ζεύς -> Ζας). Πάνω στο βουνό υπάρχει χαραγμένη η επιγραφή: ΟΡΟΣ ΔΙΟΣ ΜΗΛΩΣΙΟΥ, όθεν μεθερμηνευόμενο σημαίνει « σύνορο του Δία του Μηλωσίου ( προστάτη των μήλων, δηλαδή των προβάτων ). Στα δυτικά ριζά του βουνού βρίσκεται η «Σπηλιά του Ζα». Η προσέγγιση γίνεται από το δρόμο που οδηγεί στην Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου ( νότια του χωριού ) και περνά μέσω της «Βρύσης των Αριών».
Το Φιλώτι είναι το μεγαλύτερο χωριό των Κυκλάδων με περίπου 1.800 μόνιμους κατοίκους, που ζουν -κατά κύριο λόγο – από τη γεωργία και τη κτηνοτροφία.
Συγκεκριμένα έχει την μεγάλη τοπική παραγωγή περίφημων κτηνοτροφικών προϊόντων (κρέατα, μυζήθρες, ξινότυρα, ανθότυρα, κεφαλοτύρια, μέλι, κ.λ.π), είναι ένα κεφαλοχώρι με ζηλευτή ζωντάνια. Αξιόλογο στοιχείο της κοινωνικής ζωής του χωριού είναι ότι κρατά ακόμη ζωντανά – ενταγμένα αρμονικά στη σύγχρονη καθημερινότητά του – αρκετά στοιχεία της παράδοσής του. Στο Φιλώτι τραγουδούν και χορεύουν ακόμη με κάθε αφορμή με βιολί και λαούτο, αλλά και με τζαμπούνα και τουμπάκι.